Πρωτεύουσα της Θεσπρωτίας είναι η Ηγουμενίτσα, μία σχετικά νέα πόλη, που ιδρύθηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και ανοικοδομήθηκε σε κλειστό κόλπο. Η Ηγουμενίτσα έχει ένα πολύ ισχυρό λιμάνι, που συνδέει τον δυτικό κορμό της Ελλάδας με ελληνικά, αλλά και με ιταλικά λιμάνια όπως το Μπρίντιζι και η Ανκόνα. Περιτριγυρισμένη από κατάφυτους λόφους, η πόλη έχει έναν όμορφο παραλιακό δρόμο με καφέ, εστιατόρια και μπαρ που συγκεντρώνουν την κίνηση, ενώ πιο ψηλά βρίσκεται το κάστρο της Ηγουμενίτσας. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης (igoumenitsamuseum.gr) θα βρείτε πλούσιο υλικό για τον δημόσιο και τον ιδιωτικό βίο, όπως και για τα ταφικά έθιμα των αρχαίων Θεσπρωτών.
• Η Γλυκή είναι ένας μικρός οικισμός, χτισμένος στις όχθες του μυθικού ποταμού Aχέροντα. Οργανωμένη και με αρκετά καταλύματα, εξυπηρετεί τους ταξιδιώτες που επισκέπτονται μαζικά την περιοχή. Σε απόσταση μόλις δύο χιλιομέτρων βρίσκονται και οι περίφημες Πηγές του Αχέροντα, σε ένα μαγευτικό υποβλητικό τοπίο, όπου η φύση οργιάζει. Από εδώ ξεκινάει το φαράγγι Στενά Αχέροντα, που φτάνει έως το Τρίκαστρο Πρεβέζης. Τρεχούμενα νερά, λίμνες, φυτά και πουλιά συνθέτουν ένα σπάνιο οικοσύστημα.
• Το Σούλι είναι ιστορική και γεωγραφική περιοχή στη συμβολή του Αχέροντα με τον Τσαγκαριώτικο. Εδώ, βρισκόταν μια ομοσπονδία χωριών, τα λεγόμενα Σουλιωτοχώρια. Οι πρώτοι οικισμοί δημιουργήθηκαν μάλλον κατά τον 16ο αιώνα. Το Σούλι (ή Κακοσούλι), η Σαμονίδα, η Κιάφα και το Τετραχώρι θεωρούνται τα πρώτα χωριά, ενώ μεταγενέστερα οικοδομήθηκαν το Τσεκούρι, το Αλεποχώρι, το Παλιοχώρι (Παλιοκατούντα), η Γκιονάλα, το Περιχάτι, τα Βίλια και το Εφταχώρι. O επίλογος της ηρωικής αντίστασης των Σουλιωτών γράφτηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1803 στο Κούγκι, όπου ο μοναχός Σαμουήλ μαζί με τους συντρόφους του ανατίναξαν τη Μονή της Αγίας Παρασκευής, για να μην πέσουν στα χέρια του Αλή Πασά και του στρατού του τα τρόφιμα και τα πολεμοφόδια. Σήμερα, το Σούλι μαγεύει με την υπέροχη φύση του. Έχει λίγους κατοίκους και κάποια μνημεία που μένουν να θυμίζουν το ένδοξο παρελθόν του, όπως είναι το Κάστρο της Κιάφας, ένα από τα ηρωικά καστροχώρια της αυτόνομης Σουλιώτικης Συμπολιτείας κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και η αποκατεστημένη οικία του οπλαρχηγού Λάμπρου Τζαβέλα.
• Το Κοκκινολιθάρι, χτισμένο σε υψόμετρο 420 μ., αντλεί την ονομασία του από το χρώμα του βράχου που κυριαρχεί στην περιοχή. Στο χωριό ξεχωρίζει η εκκλησία του Αγίου Μηνά, γνωστή και ως ≪Μετέωρο της Hπείρου≫, αφού οικοδομήθηκε πάνω σε βράχο. Στην ευρύτερη περιοχή θα βρείτε πολλές φυσικές πισίνες (βόθνες) με μαγικά νερά πράσινων αποχρώσεων.
• Κοντά στο χωριό Μαργαρίτι, στο νότιο κομμάτι της Θεσπρωτίας, βρίσκεται το έλος Καλοδικίου, σημαντικός υδροβιότοπος και μοναδικός σχηματισμός τυρφώδους-γαιώδους περιοχής με μεγάλη οικολογική αξία. Το έλος ονομάζεται και ≪λίμνη με τα νούφαρα≫, τα οποία ανθίζουν στις αρχές του καλοκαιριού, μεταμορφώνοντας το Καλοδίκι σε πίνακα ζωγραφικής. Η περιοχή έχει χαρακτηριστεί Ειδική Ζώνη Διατήρησης του ευρωπαϊκού οικολογικού Δικτύου Natura 2000, με πλούσια χλωρίδα (301 είδη φυτών) και πανίδα (120 είδη πουλιών, 20 είδη θηλαστικών, 11 είδη ερπετών και 5 είδη αμφιβίων). Τέλος, στο Μαργαρίτι σώζονται υπολείμματα από το κάστρο Μαργαριτίου.
• Η Πλακωτή είναι ένα μικρό χωριουδάκι που περιβάλλεται από πλούσια φύση. Εκεί βρίσκεται και το φαράγγι (Στενά) του ποταμού Καλαμά, σε τοπίο που κόβει την ανάσα, με τη γέφυρα του Καλαμά, κοντά στη θέση Mπολιάνα. Λίγο βορειότερα στέκει η ακρόπολη της Οσδίνας.
