Στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος στου ανθρώπους της περιπέτειας και της δράσης, μας μιλούν τρεις ακόμη ειδικοί στον χώρο της αναρρίχησης, του 4Χ4 και της ορειβασίας.
Στην Ευρυτανία με 4Χ4
Οδηγός: Θανάσης Παπαδημητρίου, ιδρυτής της εταιρείας Ευ Ζην
Ο λιγότερο ταξιδεμένος –και χωμάτινος- δρόμος οδηγεί σε τόπους που ίσως ξεχνά και ο χάρτης. Για τον Θανάση Παπαδημητρίου, ιδρυτή της εταιρείας Ευ Ζην, μία από τις πρώτες που σύστησαν τις υπαίθριες δραστηριότητες στην Ελλάδα, οι εξορμήσεις με 4Χ4 δεν ήταν μόνο μία αφορμή να ασχοληθεί επαγγελματικά με την περιπέτεια, αλλά έγιναν και τρόπος ζωής.
«Είχα την τύχη να μεγαλώσω από φυσιολάτρες γονείς που αγαπούσαν την επαφή με τη φύση μέσα από δραστηριότητες. Από πολύ μικρός ταξιδεύαμε εντός και εκτός Ελλάδας σε βουνά και θάλασσες κάνοντας πεζοπορίες, σκι, ιστιοπλοΐα, ιππασία, ορειβασία, ποδήλατο. Εκεί οφείλεται το μικρόβιο. Μόλις πήρα δίπλωμα αγόρασα το πρώτο μου 4×4, ένα Mitsubishi Pajero του 1987και κάθε Σαββατοκύριακο ήμουν σε διαφορετικό τόπο. Ήθελα όμως να είμαι καλός οδηγός offroad, να ορίζω το όχημά μου και να ξέρω να διαβάζω τα εδάφη. Ζήτησα να με μάθουν. Καταφέρνοντας να συμμετάσχω στο Marlboro Adventure Team (USA 1988) στο Camel Trophy (Tanzania-Burundi 1991) και σε αγώνες offroad, όπως το Baja, απέκτησα μεγάλη εμπειρία, τέτοια που να μου επιτρέψει να γίνω και εκπαιδευτής».
Η Μέκκα του off road στην Ελλάδα, η Ευρυτανία, έγινε αγαπημένος προορισμός λόγω απόστασης και ποικιλομορφίας: «Έχει φαράγγια, βουνοκορφές, ποτάμια, όπως τον Τρικεριώτη, τον Κρικελοπόταμο, τον Ταυρωπό, αλλά και χωριά με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, σαν το Κρίκελο, τη Δομνίστα, τη Φραγκίστα. Επίσης περιλαμβάνει και τα Άγραφα, μια οροσειρά με εκατοντάδες χιλιόμετρα χωματόδρομων. Μάλιστα τότε πολλοί δεν ήταν καν καταγεγραμμένοι σε αντίθεση με σήμερα», τονίζει.
Η Ευρυτανία είναι ένας «στίβος» περιπέτειας πληθωρικός. Εντούτοις ο Θανάσης Παπαδημητρίου επιλέγει μια διαδρομή η οποία έχει βράχο, βουνό, χωματόδρομο και παιχνίδι, δηλαδή όλα! Ιδού πώς την περιγράφει: «Αν έχεις μια ολόκληρη μέρα, φεύγεις από το Καρπενήσι, οδηγείς παραποτάμια στην κοιλάδα του Καρπενησιώτη και βγαίνεις στο Μικρό Χωριό. Εκεί που τελειώνει η άσφαλτος, συνεχίζεις προς Σελλά και Φιδάκια και έπειτα κατεβαίνεις προς τον ποταμό Ταυρωπό που από Μάιο-Ιούνιο μπορεί να είναι προσπελάσιμος, οπότε οδηγείς και στο νερό. Συνεχίζεις προς τη γέφυρα της Επισκοπής και μετά πάλι πίσω».
Τι πρέπει να προσέχει κανείς όταν οδηγεί στο χώμα; «Τη φύση! Όπως και να το δούμε, η παρουσία του ανθρώπου εκεί είναι όχληση. Πρέπει να κινούμαστε πάντα με αυτό στο μυαλό μας. Αν όμως σκεφτούμε ότι οδηγώντας εκτός δρόμου φτάνουμε σε τόπους μακριά από τον πολιτισμό, αποσυνδεόμαστε από το άγχος της καθημερινότητας και επιστρέφουμε ανανεωμένοι, έχοντας αφήσει το μικρότερο αρνητικό αποτύπωμα, τότε δικαιολογούμε τη… βόλτα! Και αφού δεν πρόκειται να αφήσουμε τη φύση στην ησυχία της, τουλάχιστον η επίσκεψή μας εκεί και η εμπλοκή μας σε διάφορες «ήπιες» δραστηριότητες ας στοχεύουν στο σεβασμό προς αυτή».
Όσο για το απρόοπτο, σε τέτοιες συνθήκες είναι πιθανόν να συμβεί, γι’ αυτό η προετοιμασία είναι το παν. Όπως τονίζει ο Θανάσης Παπαδημητρίου, «χρειάζεται να έχουμε μελετήσει τη διαδρομή και να έχουμε υπολογίσει το χρόνο, τα χιλιόμετρα, τις τυχόν δυσκολίες, ειδικά το χειμώνα. Να έχουμε χάρτη και εφαρμογές κατεβασμένες στο κινητό, σε περίπτωση που δεν υπάρχει σήμα. Τα οχήματα να είναι σε καλή κατάσταση και εφοδιασμένα με ειδικό εξοπλισμό για την αντιμετώπιση εμποδίων (νεροφαγώματα, πεσμένα δέντρα, χιονούρες, κατολισθήσεις). Πάντα να είναι τουλάχιστον δύο οχήματα και με αρκετά καύσιμα. Επίσης, να έχει προηγηθεί ενημέρωση προς τρίτους οι οποίοι θα μας αναζητήσουν αν χρειαστεί».
Μετά από τόσες εξορμήσεις και τόσες περιπέτειες τι “γεύση” του άφησε η Ευρυτανία; «Αυτό που μου έχει μείνει είναι οι δυσκολίες που ξεπεράσαμε με φίλους. Σίγουρα η φύση δεσπόζει, αλλά για παράδειγμα το σασπένς να φτιάξουμε μια γέφυρα για να περάσουμε το ποτάμι ήταν έντονο κι όταν τα καταφέρναμε νιώθαμε μεγάλη ευχαρίστηση. Αγάπησα την Ευρυτανία για την ευκαιρία που μου έδωσε να ζήσω όλα αυτά».
Αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες για την προτεινόμενη διαδρομή, μπορείτε να επικοινωνήσετε με την Ευ Ζην https://www.eyzhn.com/
Το Κυπαρίσσι των μεγάλων βράχων
Οδηγός: Άρης Θεοδωρόπουλος, εκπαιδευτής ορειβασίας-αναρρίχησης
Η αναρρίχηση βάζει στοιχήματα με τη βαρύτητα, καθώς το σώμα και το μυαλό αναμετρώνται με τους όρθιους βράχους. Για τον Άρη Θεοδωρόπουλο, τον άνθρωπο που συνέβαλε αποφασιστικά στη μεταμόρφωση της Καλύμνου σε κορυφαίο παγκοσμίως προορισμό αναρριχητών, η συνάντηση με ένα μοναχικό χωριουδάκι στην ανατολική Λακωνία δημιούργησε μια επιδραστική σχέση με αποτέλεσμα το Κυπαρίσσι να αποκτήσει μια νέα ζωή. Κοινώς χάρη στον Άρη Θεοδωρόπουλο μεταμορφώθηκε κι αυτό, όπως θα δούμε παρακάτω.
Ο ίδιος θεωρεί ότι είναι το πιο όμορφο χωριό στην Ελλάδα και το δηλώνει κάθετα, όπως οι διαδρομές που σκαρφαλώνει: «Έχει περίπου 400 διαδρομές, που είναι ένας καλός αριθμός για το μέγεθός του. Με την αναρρίχηση η σεζόν έχει επιμηκυνθεί πέρα από τους δύο μήνες του καλοκαιριού, πιάνοντας την άνοιξη και το φθινόπωρο. Για ένα χωριό 400 κατοίκων, το να έχει έναν σταθερό αριθμό αναρριχητών σχεδόν όλο το χρόνο, είναι κάτι θετικό γιατί αποκτά ζωή συνεχώς, πόσο μάλλον όταν το άθλημα περιλαμβάνει όλα τα είδη των επισκεπτών και όλες τις ηλικίες», λέει.
Πρώτη φορά επισκέφθηκε το Κυπαρίσσι το 2007. Τότε υπήρχε μόνο μία διαδρομή που είχε ανοίξει ένας φίλος του, όμως αποφάσισε να κάνει τον τόπο αναρριχητικό πόλο έλξης: «Είδα ότι το μέρος είχε φοβερές δυνατότητες, μπορούσε να γίνει ένας παράδεισος για τους αναρριχητές. Έτσι άρχισα να αναζητώ χρηματοδότηση, η οποία βρέθηκε το 2013 από το κληροδότημα του Αντώνη Γκιουζέλη, που ήταν ένας Κυπαρισσιώτης μετανάστης στην Αμερική και που το διαχειρίζεται το Ίδρυμα Μποδοσάκη. Με αυτό τον τρόπο ξεκίνησα. Αμέσως ο αντιδήμαρχος είδε τι γινόταν και ο δήμος μπήκε πολύ δυνατά στην προσπάθεια. Στη συνέχεια κάναμε δύο φεστιβάλ ώστε να προβάλλουμε το Κυπαρίσσι στη διεθνή αναρριχητική κοινότητα»…
Το Κυπαρίσσι είναι το πιο δύσκολο αναρριχητικό πεδίο στην Ελλάδα
Ναι, για αυτό μιλάμε: για ένα απομονωμένο χωριό που μέχρι τη δεκαετία του 1970 δεν είχε οδική σύνδεση με την υπόλοιπη Πελοπόννησο και η επαφή του με τον έξω κόσμο ήταν από τη θάλασσα, με ένα καραβάκι που άφηνε κόσμο και πράγματα σε λάντζες, καθώς δεν υπήρχε ούτε λιμάνι.
Όμως το «ταπεινό» Κυπαρίσσι είναι ένας θησαυρός: «Έχει και νησιωτικό χαρακτήρα αλλά συγχρόνως βρίσκεται στους πρόποδες του Πάρνωνα. Επίσης είναι μοναδικό με βράχια και σταλακτίτες, κάτι πραγματικά σπάνιο. Έχει και την Μπαμπάλα, ένα πεδίο από σταλακτιτικό υλικό που μοιάζει με τεράστιους κορμούς δέντρων κολλημένων στο βράχο. Είναι το πιο δύσκολο αναρριχητικό πεδίο στην Ελλάδα. Μόνο να πας εκεί θέλει μια πορεία 40-45 λεπτά σε πολύ ανηφορικό μονοπάτι, και σε περιμένει ό λείος, αρνητικής κλίσης βράχος. Πρέπει να είσαι και καλός αθλητής για να σκαρφαλώσεις στην Μπαμπάλα. Επομένως ο συνδυασμός της τοποθεσίας, η καλή ποιότητα του βράχου και οι σωστά ασφαλισμένες διαδρομές είναι από τα συν της περιοχής», τονίζει ο Άρης Θεοδωρόπουλος ο οποίος ασχολείται από τα 15 του χρόνια με το βουνό και το βράχο.
Όπως λέει, «Είναι κάτι που μου αρέσει, να πηγαίνω δηλαδή από το δύσκολο δρόμο. Συγκεκριμένα η αναρρίχηση είναι ένα παιχνίδι το οποίο συνδυάζει αθλητικές και πνευματικές ικανότητες. Κατανικάς τους φόβους σου και αποκρυπτογραφείς το βράχο. Αυτό το μετουσιώνεις σε κίνηση που μοιάζει με έναν όμορφο χορό πάνω στο βράχο, προκειμένου τελικά να μπορέσεις να τον σκαρφαλώσεις».
Οι Πρέσπες και τα μυστικά τους
Οδηγός: Φανή Κουσιπέτκου, ιδρύτρια της εταιρείας Αλπικός Ρυθμός
Το υδάτινο σύμπαν των Πρεσπών δημιουργεί ένα εικαστικό γεγονός που παρασύρει τη φαντασία. Και τη μεταβάλλει σε πράξη με επικεφαλής τη μοναδική εν ενεργεία εκπαιδεύτρια Ορειβασίας της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας-Αναρρίχησης στην Ελλάδα. Η Φανή Κουσιπέτκου είναι αυτό που λέμε η δράση προσωποποιημένη, αν σκεφτεί κανείς ότι έχει σκαρφαλώσει από τα Ιμαλάια έως τις Άνδεις, ενώ έχει ανοίξει αναρριχητικές διαδρομές σε πολλά μέρη ανά την Ελλάδα.
Ωστόσο οι Πρέσπες είναι σταθερά παρούσες στη ζωή της, όπως διηγείται: «Μεγάλωσα στη Φλώρινα, οπότε οι Πρέσπες ήταν τόπος εξόρμησης με τους γονείς μου είτε για πικ νικ είτε για μπάνιο στην τότε οργανωμένη πλαζ της Κούλας -τώρα η παραλία έχει μεταφερθεί κοντά στο χωριό του Λαιμού. Αργότερα οι Πρέσπες θα αποτελέσουν τόπο εξορμήσεων περιπέτειας, τόπο που ονειρεύτηκα, τόπο που υλοποίησα διαδρομές ορειβατικές, πεζοπορικές αλλά και αναρριχητικές, τόπο που ακόμα αποτελεί όνειρο ζωής όσον αφορά στη σωστή διαμόρφωση των υπαίθριων δραστηριοτήτων εκεί, μιας και ακόμα είναι ένας πολύ άγνωστος προορισμός όσον αφορά αυτές. Όνειρό μου είναι να ανοίξω εκατοντάδες αναρριχητικές διαδρομές με σεβασμό πάντα προς τη φύση και τα πουλιά. Αυτό που κάνω προς το παρόν είναι να πηγαίνω λίγους και εκλεκτούς στα “κρυφά” μέρη για να απολαύσουν τη μοναδικότητα του τοπίου».
Τι κάνει λοιπόν τις Πρέσπες τόσο ξεχωριστές; «Είναι πραγματικά το πιο ονειρικό σημείο του πλανήτη. Έχει μια απίστευτη γαλήνη που ανατριχιάζει. Το ηλιοβασίλεμα, τα πουλιά που πετούν πάνω από το νερό, η ακτογραμμή με τα άσπρα βράχια και τις σπηλιές, το να υπάρχεις εκεί χωρίς σήμα… Είναι, όπως πάντα έλεγα, επιστροφή στο παρελθόν. Αδειάζω από περιττές σκέψεις και ταυτόχρονα γεμίζω με τα πιο όμορφα συναισθήματα και εικόνες» απαντά.
Αγαπημένη γωνιά στην περιοχή είναι η ακτογραμμή από το χωριό Ψαράδες μέχρι το Ασκηταριό της Παναγίας Ελεούσας: «Εκεί έχω κάνει διάνοιξη αναρριχητικών διαδρομών, κοιμάμαι σε σπηλιές, κολυμπάω σε κρυφές παραλίες, έχω ανοίξει περάσματα» λέει.
Η Φανή είναι καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής (εκτός των άλλων), ωστόσο η ορειβασία ήταν πανταχού παρούσα στη ζωή της, σύμφωνα με τα όσα θυμάται: «Το παιχνίδι μου ως παιδί ήταν να πάρω ένα σακιδιάκι με τα απολύτως απαραίτητα και να χαθώ στην εξερεύνηση. Αργότερα, ως φοιτήτρια, έγινε η κύριά μου ενασχόληση, έγινε τρόπος ζωής. Όλα κινούνταν γύρω από αυτό, ο ελεύθερος χρόνος, τα ταξίδια, οι παρέες, η δουλειά, οι σπουδές. Η ορειβασία και η αναρρίχηση όχι απλώς μου άλλαξαν την ζωή αλλά με διαμόρφωσαν εκ νέου. Μιλώντας για το σήμερα, ισχύει ακόμα το ίδιο, παρόλο που έχω και παιδί. Όλα είναι διαμορφωμένα έτσι, ώστε το βουνό να υπάρχει κατά κύριο λόγο στην ζωή μας».
Σε έναν χώρο κατά βάση ανδροκρατούμενο, η Φανή Κουσιπέτκου θεωρεί ότι μια γυναίκα καλούνταν κατά κάποιον τρόπο να αποδείξει περισσότερο από έναν άνδρα τί αξίζει, κάτι που, όπως λέει, την έκανε καλύτερη: «Αν ήμουν άντρας, θα είχα παραμείνει σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο. Συνάντησα πολλές δυσκολίες αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν με πτόησαν ποτέ. Με στωικότητα και υπομονή αντιμετώπιζα τα διάφορα που προέκυπταν. Επιπλέον η διαχείριση δύσκολων καταστάσεων στο βουνό με έμαθε να διαχειρίζομαι καλύτερα τα απρόοπτα που προκύπτουν στη ζωή γενικότερα. Μου έμαθε να αποδέχομαι τις καταστάσεις που προκύπτουν πιο γρήγορα και να συγκεντρώνομαι στην επίλυση του προβλήματος χωρίς να πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό. Πολλές φορές τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα είναι πιο μικρά από όσο τα κάνουμε να φαίνονται. Τα ζούμε πιο έντονα απ’ όσο θα έπρεπε».
Η διήμερη εξόρμηση στις Πρέσπες κοστίζει από 70 ευρώ. Μπορείτε να απευθυνθείτε στον Αλπικό Ρυθμό με έδρα τη Φλώρινα https://alpikosrythmos.gr/
*
Δείτε το Α Μέρος του αφιερώματος
*
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΔΙΑΚΟΠΕΣ, τεύχος Δεκεμβρίου 2023
